Bij het maken van foto’s met een officiële aankomst van een lid van het Koninklijk Huis als onderwerp, is snel handelen van belang. Het enige dat ik van tevoren weet is dat de volgorde van acties steeds weer op hetzelfde neer zal komen.
De auto komt aanrijden, de persoon stapt uit, er volgt een korte begroeting en vervolgens is alles verleden tijd. Zelden wordt er even kort geposeerd voor de camera. Dat betekent dat het vastleggen van dit soort momenten bijna altijd toevalstreffers zijn. Kijkt de persoon een beetje in de camera? Doet hij of zij een beetje rustig aan of gaat het allemaal erg gehaast? Loopt er plotseling niet iemand onbedoeld door het beeld? Even afgezien van technische ongemakken die vanzelfsprekend zoveel mogelijk uitgesloten moeten worden. Terug naar 1 juli 1883. Tientallen toerfietsers komen naar Utrecht om een nationale fietsclub op te richten. Niemand kon toen vermoeden dat de wielrijdersbond in de zomer van het jaar 2018, als brede en moderne vereniging met 4,4 miljoen leden, haar 135-jarige bestaan zou vieren. Zo’n zevenhonderd gasten waren van de partij, in een bomvolle TheaterHangaar in Katwijk. Met als eregast prof. mr. Pieter van Vollenhoven.
Een voordeel is dat er in vrijwel alle gevallen voldoende tijd en ruimte bestaat om rustig af te wachten. Ook bij dit moment. Het is soms best moeilijk om vooraf volledige zekerheid te hebben over het ‘beste’ standpunt. Soms wijzig ik die nog op het allerlaatste moment omdat ik niet altijd alles goed kan inschatten. Meestal kies ik voor een vast standpunt bij aankomst, om vervolgens even kort mee te lopen met die personen. Het levert ook meteen andere cameraposities op. In dit geval was dit een geslaagde keuze. Ik kreeg alle bewegingsvrijheid. En dat is veel beter dan dat er een vast persvak was aangewezen. Want achteraf zijn dit soort spaarzame fotomomenten niet meer terug te draaien.