Met het vaste gezicht van Mick Hucknall is Simply Red wereldwijd uiterst succesvol. Wat doe je als er eindelijk officiële toestemming binnen komt om foto’s te mogen nemen tijdens een concert in Nederland? Dan gaat bij mij alles op scherp!
Hits zoals ‘Holding back the years’, ‘Sunrise’ en ‘Something got me started’ vormen maar een klein gedeelte uit het grote repertoire van deze in het midden van de jaren tachtig opgerichte Britse band. Het is 3 juli 2009 als ik met mijn accreditatie het immense podium op het terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam mag betreden van waarop de band gaat optreden. Overal scherpe beveiliging. Via het management krijg ik nog even snel de laatste instructies door. Op het podium is met dik tape een vakje gemaakt waar ik in moet blijven staan. Ik kijk in een diepte van publiek. Zoveel mensen, ze zijn niet te tellen. Prima geregeld want het is een standpunt waar ik voldoende mee uit de voeten kan.
Een andere fotograaf die aan de overkant van het podium in zo’n zelfde vakje staat, zie ik nog even snel twee oordopjes indoen. We zijn de enige fotografen. Het tafereel ontgaat me enigszins, ik ben meer geconcentreerd op wat komen gaat. Fotocamera’s klaar, want bij dit soort gebeurtenissen ga ik niet met één exemplaar op pad. Wanneer de band opkomt, barst een ongelofelijk kabaal los. Het vakje dat is afgeplakt is gelegen vlak naast metershoog opgestapelde speakers. Ik zie dat nu pas en dreun half van het podium af. Ondertussen schiet ik tientallen foto’s in luttele seconden. Mick Hucknall kijkt even toe, evenals die ene beveiliger. Wat een belevenis. Ik zie mijn gemaakte beelden over de cameradisplays voorbij schieten. Maar voortaan neem ik standaard toch maar twee oordopjes in mijn uitrusting mee. Want de kans op gehoorbeschadiging bij het fotograferen van dit soort onderwerpen is levensgroot. En nog steeds, als ik in de auto de muziek van Simply Red hoor, denk ik maar aan één ding: de vergeten noodzakelijke oordopjes!