Niets is zo vervelender als een rommelige achtergrond. Bij een groepsfoto zorgt dit al gauw voor een storend effect. Het leidt af van waar het om gaat: de personen zelf. Dan bestaat de mogelijkheid om die achtergrond in zijn geheel te vervagen, ook wel de Gaussiaanse vervaging genoemd. Eigenlijk is dat gewoon een noodmaatregel.
Soms is er onvoldoende tijd en ruimte om te zorgen voor een geschikte locatie als er meerdere personen tegelijk moeten worden vastgelegd. Omdat er snel gefotografeerd moet worden. In zo’n geval blijft er niets anders over dan te kiezen voor de achtergrond die op dat moment voorhanden is. Omdat ik bij het nemen van dit soort foto’s vrijwel altijd gebruik maak van een groothoek objectief, zal de achtergrond redelijk scherp blijven. Dit is een objectief met een grote beeldhoek, met een korte brandpuntsafstand in verhouding tot de afmeting van hetgeen wordt vastgelegd. En dus is de kans levensgroot aanwezig dat er bijvoorbeeld een hinderlijke schittering in een schilderij op de achtergrond te zien is die niet onopvallend weg te halen is of er allerlei spullen mee worden gefotografeerd die ik eigenlijk er helemaal niet op had willen hebben.
Bij de foto die ik maakte van cabaretier Paul van Vliet en zijn familie, vlak voordat ze in december 2019 het Kerstcircus in theater Carré in Amsterdam betreden, heb ik een situatie die in de nabewerking aandacht behoeft. De personen staan er ontspannen op en daar is dus niets mis mee, maar de achtergrond vind ik te onrustig. Door die achteraf gaussiaans te vervagen, worden de personen naar voren geplaatst. Een soort van ‘exclusiviteit’ ontstaat. Met dit filter wordt de selectie van de achtergrond vervaagd, waarbij de hoeveelheid aangepast kan worden. Zodoende ontstaan er maar weinig details en is een mistig effect te zien. Mits spaarzaam toegepast bij foto’s, bleek het in dit geval een afdoende oplossing.