Bij gebeurtenissen die zich binnen enkele seconden voltrekken, kies ik vaak voor een medium shot. Zoals in dit geval Koning Willem-Alexander die iemand de hand schudt. Zelden zijn close-ups in die omstandigheden verstandig om te maken. Simpelweg omdat de tijd te kort is om de camera goed in te kunnen stellen.
Met een medium shot maakt de kijker als het ware kennis met de persoon. Een dergelijk shot loopt vanaf de middel tot en met hoofd. Bij deze foto is er zelfs nog iets meer in beeld. Het is een ideaal standpunt om een emotie van iemand in beeld te brengen. Had ik gekozen voor een groot totaal, dan was de kijker nooit zo dicht bij het onderwerp betrokken geweest. Aanvullende close-ups had ik wel kunnen maken als beide personen even met elkaar in gesprek waren gegaan. Ik had dan ook even de persoon die met de rug op de foto staat, kunnen vastleggen. In dit geval Jaap Smit, commissaris van de Koning. Het instellen van een close-up gaat niet zo snel als bij een dergelijk medium shot. Hierbij is alleen het hoofd gekaderd. Duidelijk is dat er zelfs bij het gebruik van het medium shot nog een deel van de omgeving zichtbaar is. Een motoragent die staat te wachten totdat de Koning is ingestapt, zodat die samen met een collega de auto kan escorteren. Dranghekken waarmee de locatie is afgezet. Het maakt de foto er exclusiever op.
Het wil niet zeggen dat scherpstellen bij een medium shot weinig aandacht vraagt. Op het moment van het nemen van de foto moet op de betreffende persoon worden scherpgesteld, niet op de achterliggende omgeving. Dat lijkt een overbodige opmerking, maar bij het gebruik van de automatische scherpstelling ligt dat risico wel degelijk op de loer. Handmatig scherpstellen zou in dat opzicht ook niet beter zijn omdat ook daar de tijd voor ontbreekt. Zo zie je maar, als fotograaf moet je goed weten waar je mee bezig bent.