Ontspannen genieten van je oude dag in een rusthuis is er soms niet bij. Een spraakmakende moordzaak is die van kloosterzuster Godfrieda uit het jaar 1977. Voor deze tiendelige serie artikelen ging ik 35 jaar later op onderzoek uit.
In de zomer van 2019 kom ik erachter dat Zuster Godfrieda op 86-jarige leeftijd is overleden in het Woonzorgcentrum Sint-Jozef in Wetteren. Op loopafstand van het rusthuis waar ze haar moorden op onschuldige bejaarde bewoners beging. Wat ik al had verwacht: het overlijden vond plaats in alle anonimiteit. Alles is bewust binnenskamers gehouden. Zelfs de familie zou niet op de hoogte zijn geweest van de uitvaart. Opnieuw reis ik af naar Wetteren. Ik ontdek dat ze is begraven op het kleine kerkhof in de tuin van het klooster. En dat is opmerkelijk, gezien haar roerige verleden. In het rusthuis was plek voor 38 bedden. In de eerste helft van 1977 stierven hier meer dan twintig bewoners. Mogelijk was Zuster Godfrieda in de jaren 1975 en 1976 ook al actief. Naar voorzichtige schatting van haar verpleegsters moeten er in ieder geval totaal zo’n dertig slachtoffers zijn geweest. Haar moordpraktijken werden groot nieuws, het overlijden bleef stil. Het exact aantal slachtoffers dat ze wist om te brengen, nam ze mee in haar sobere graf.
Dit artikel werd mede mogelijk gemaakt door de gemeente Wetteren, bibliotheek Wetteren, Parket van de Procureur des Konings in Dendermonde, Monasterium PoortAckere (foto’s binnenlocatie), Madelon Janssen (figurante Zuster Godfrieda), vanuit toneelgroep Die Haghe Spelers: Dick Kaat (dokter Jean-Paul de Corte en slachtoffer Leon Matthijs), Helma Langendorff (verpleegster Luciënne Rasschaert) en Paul Kampf (bestuursvoorzitter Romain Verschooris), Kledingverhuur De Grapjurk (kleding Zuster Godfrieda en verpleegster Luciënne Rasschaert). Tijdens de productie van dit artikel overleed plotseling Dick Kaat. In goed overleg is besloten zijn figurantenrol niet te schrappen. Klik hier om terug te gaan naar het eerste deel uit deze serie.