Het is een warme zomerdag in het jaar 2018 als ik met Charlotte Biskop, destijds boswachter voor Staatsbosbeheer, op Texel heb afgesproken. En de bijpassende foto? Die nam ik met haar, hoe kan het ook anders, in een bosrijk stukje omgeving.
Wandelend of fietsend genieten van de natuur, wel of niet met een vooraf uitgestippelde route. Texel is wat dat betreft bijzonder. Met ongeveer veertig natuurgebieden kun je alle kanten uit. Door de bossen verspreid, zijn er uitkijkpunten waarmee je een overzicht krijgt van wat zich in de natuur afspeelt. Direct vanaf de boot, die dagelijks meerdere keren tussen Den Helder en het zuidelijke puntje van Texel vaart, loopt een brede strook van duinen langs de westkant naar de noordelijke punt, waar de kenmerkende, rode vuurtoren boven het landschap uitsteekt. Uniek is dat je op Texel natte duinvalleien kunt vinden. Die bestaan in de rest van ons land bijna niet.
Een oude man, met een grijs baardje, in een groen pak met een hoedje. Is dat beeld van de boswachter allang achterhaald? Charlotte: ‘Dat vind ik wel. Er zijn bij Staatsbosbeheer boswachters in dienst die beschikken over jarenlange kennis en ervaring. Gelukkig maar! Zonder hen zou de natuur een stuk slechter af zijn. Maar daarnaast werken er voor Staatsbosbeheer veel jonge mensen. Er zijn meer vrouwelijke boswachters dan gedacht.’ Elk jaar weten steeds meer toeristen Texel te vinden. Heeft ze nog wel ogen en oren genoeg? ‘Er is zoveel afwisseling in de gebieden, en dat op een relatief klein oppervlak. De recreatiedruk is hoog op Texel. Bijna alle bezoekers hebben veel respect voor de natuur en voor de regels die er zijn om de natuur te beschermen. Ik heb een heel drukke baan. Boswachter word je niet voor de rust.’ De foto met Charlotte maakte ik met een 70-300 mm lens. Deze is uitermate geschikt voor het maken van gedetailleerde foto’s op een grote afstand.